അഹം !

( കവിത – by:. സുലു )

ഒരു പിടി വെണ്ണീറാകുവാനുള്ളവർ

കടിപിടി കൂടുന്നു, കലാപം വിതക്കുന്നു !

മനസ്സിലസുയതൻ തീയാളി നിൽക്കിലും

കപടസ്നേഹത്തിന്റെ പൊയ്മുഖം കാട്ടുന്നു !

അമ്മതൻ നെഞ്ചിലെ ചൂടറിയിക്കാതെ

അമ്മിഞ്ഞപ്പാലിലും മായം കലർത്തുന്നു !

താരാട്ടു കേൾക്കേണ്ട പിഞ്ചിളം കാതിലും

പോരാട്ട സൂക്തങ്ങൾ ചൊല്ലി കൊടുക്കുന്നു !

ഈശ്വരനാമം പെരുമ്പറ കൊട്ടിക്കോ-

ഡേറ്റവും നീചപ്രവർത്തികൾ ചെയ്യുന്നു !

പാപഭാരത്താൽ കുനിയും ശിരസ്സിനെ

സ്ഥാനമാനത്താലുയർത്തിപ്പിടിക്കുന്നു !

മണ്ണോടു ചേരുവാനുള്ളോരീദേഹമെ –

ന്നോർക്കുന്നതില്ലാരും മദമത്സരങ്ങളിൽ !

ഒരു പഴുതുണ്ടാകിലുടലോടെ താനങ്ങ് –

സ്വർലോകം പോകുമെന്നകമേ നിനയ്ക്കുന്നു !

അന്യന്റെ നേർക്കോങ്ങും പരിഹാസ ചുരികക-

ളവനോന്റെ തല ചീന്തും നിമിഷങ്ങളറിയാതെ

അപരന്റെ വീഴ്ച കണ്ടാർത്തുല്ലസിക്കുന്നു

അഭിമാനം നേദിച്ചും അധികാരം നേടുന്നു…!

നേർച്ചകൾ നേർന്നാലും , നോമ്പുകൾ നോറ്റലും

ഉള്ളും പ്രവർത്തിയും നല്ലതല്ലെന്നാകിൽ

നേദ്യവും കാഴ്ചയും തട്ടി തെറിപ്പിച്ചു

ഈശ്വരൻ പോലും പലായനം ചെയ്തിടും.

…………………………………………………………………….